Zgodnie z art. 24m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2023 r. – do ukrytych zysków nie zalicza się między innymi wynagrodzeń z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy o PIT oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych osobie fizycznej – w części, w jakiej suma tych wynagrodzeń i zasiłków wypłacona w danym miesiącu tej osobie nie przekracza pięciokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego przez podatnika z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy o PIT, nie więcej jednak niż pięciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, przy czym średnie („i przeciętne” – wykreślone z dniem 1 stycznia 2023 r.) miesięczne wynagrodzenie ustala się za miesiąc poprzedzający miesiąc dokonania wypłat osobie fizycznej.
Z cytowanego przepisu wynika, że:
1. przy odniesieniu do średniej w przedsiębiorstwie – punktem odniesienia jest poprzedni miesiąc, ale
2. przy odniesieniu do przeciętnej ogłaszanej przez Prezesa GUS – obowiązuje po wykreśleniu zwrotu „i przeciętne”, definicja z art. 28c pkt 2a, zgodnie z którą ilekroć na gruncie estońskiego CIT mowa o przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniu w sektorze przedsiębiorstw – oznacza to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w trzecim kwartale roku kalendarzowego poprzedzającego pierwszy dzień roku podatkowego, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej ,Monitor Polski’.
Dodatkowo zwrócić należy uwagę na pogląd wyrażony przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 23 czerwca 2023 r. znak 0114-KDIP2-2.4010.216.2023.1.PK, zgodnie z którym:
„Nie można się zgodzić z Państwa stanowiskiem, w którym wskazali Państwo, że do wyliczenia średniomiesięcznego wynagrodzenia należy uwzględnić wynagrodzenie należne, a nie faktycznie wypłacone, jak również za nieprawidłowe należy przyjąć stwierdzenie, że w przypadku braku wypłat należy odnieść się do ostatniego miesiąca w którym dokonano wypłaty. Gdyby ustawodawca przewidział taką możliwość to wynikałoby to zapisów ustawy.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości zauważyć należy, że, jak wskazano powyżej, przy wyliczeniu średniego miesięcznego wynagrodzenia należy stosować literalne brzmienie przepisu art. 28m ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, który wskazuje, że limit o którym mowa w tym przepisie dotyczy wynagrodzenia wypłaconego w poprzednim miesiącu. Nie bierzemy pod uwagę wynagrodzenia należnego. Bowiem regulacja ta nie dotyczy należności, ale wypłat. Ponadto nie możemy odnieść się do wynagrodzenia wypłaconego w grudniu 2021 r., ponieważ w przepisie jest mowa o wynagrodzeniu wypłaconym w poprzednim miesiącu”.
Z powyższego wynika z kolei, że przy obliczaniu wynagrodzenia należy odróżnić wynagrodzenie naliczone (należne) od wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu, tym do którego się odnosimy – co ma szczególne znaczenie przy wypłacie wynagrodzeń w następnym miesiącu.
Oczywiście, chcąc rozstrzygnąć przy obliczaniu wynagrodzenia czy odnosimy się do wartości średniej w przedsiębiorstwie czy też do wartości przeciętnej w gospodarce wybieramy do wskazania konkretnej w danym przypadku pięciokrotności zawsze niższą z tychże wartości.
Zachęcamy również do obserwowania naszego Facebooka, gdzie prezentujemy na bieżąco aktualne i najciekawsze aspekty prawa podatkowego i nie tylko – LINK
Oraz do dołączenia do grupy dyskusyjnej na temat CITu Estońskiego, gdzie odpowiedzi udzielają specjaliści z Stowarzyszenia Podatników Estońskiego CIT – LINK
W celu uzyskania szczegółowych informacji dotyczących oferty POROZMAWIAJMY O PODATKACH prosimy o kontakt z kancelaria poprzez:
- tel.: +48 534 312 775,
- e-mail: kancelaria@porozmawiajmyopodatkach.pl,
- skorzystanie z formularza kontaktowego.
Administracja naszej kancelarii w sposób zindywidualizowany określi zakres merytoryczny przedstawionej sprawy oraz złoży propozycję współpracy w przedmiotowym zakresie.
