Opłata cukrowa

Like Don't move Unlike

 

6

Czy przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż detaliczna lub hurtowa napojów objętych opłatą cukrową jest zawsze zobowiązany do jej rozliczania?

 

1. Przedmiot opłaty cukrowej

 

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym opłacie od środków spożywczych (kolokwialnie tzw. opłata cukrowa) podlega wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1) cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności;

2) kofeiny lub tauryny

2. Podmiot opłaty cukrowej

Podmiotami zobowiązanymi do zapłaty opłaty zgodnie z art. 12d ust. 1 cytowanej ustawy są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będące:

1) podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2) zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Ponadto, art. 12e cytowanej ustawy wskazuje podmiot, na którym ciąży obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych, zgodnie z którym obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, będące przedmiotem tzw. opłaty cukrowej, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych przedmiotową opłatą (por. art. 12e ust. 3 cytowanej ustawy). W takim przypadku pozostałe podmioty wprowadzające na rynek napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1 cytowanej ustawy, za których wprowadzenie została zapłacona opłata, nie uwzględniają tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy.

3. Czy zatem przedsiębiorca prowadzący działalność, której przedmiotem jest sprzedaż detaliczna lub hurtowa napojów objętych opłatą cukrową jest zawsze zobowiązany do jej rozliczania?

Odwołując się do powołanych powyżej przepisów, uznać należy, że przedsiębiorca  prowadzący działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż detaliczna lub hurtowa napojów objętych opłatą cukrową nie w każdym przypadku jest zobowiązany do rozliczania tej opłaty.

Dlaczego?

Dlatego, że opłata cukrowa jest zobowiązaniem publicznym jednokrotnego obciążenia, a obowiązek zapłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, czyli producencie, podmiocie nabywającym napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napojów. Wyjątkiem jest podmiot zamawiający w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

 

Zatem,  jeżeli przedsiębiorca nie jest jednym z podmiotów wymienionych powyżej, nie powinien być zobowiązany przez organ podatkowy do rozliczania opłaty cukrowej.

4. A czy przykładowo napoje z dodatkiem ekstraktów oraz soku grejpfrutowego z koncentratu, w których występują naturalne cukry podlegają opłacie cukrowej?  

Zdaniem organów podatkowych – tak.

Jak stanowi interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 sierpnia 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.151.2021.2.IS opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie. Ustawa o zdrowiu publicznym nie precyzuje sformułowania substancje występujące naturalnie. Natomiast jak wskazano w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 860) przez substancje występujące naturalnie rozumie się substancje, które nie zostały dodane do produktu, natomiast znajdują w składzie zgodnie z jego charakterystyką, np. cukry występujące w owocach (w odniesieniu do soków) lub kofeina zawarta w naparze z kawy. Ustawodawca substancje występujące naturalnie odnosi do napoju podlegającego opłacie, a nie do składników na bazie których napój jest wyprodukowany. Tym samym substancje występujące naturalnie w napoju powinny być zgodne z charakterystyką napoju, a nie jego składników.

W związku z powyższym środki spożywcze zawierające cukry będące monosacharydami lub disacharydami, nawet występujące naturalnie w tych środkach spożywczych, dodane w trakcie procesu produkcji napoju – nie stanowią substancji występujących w nim naturalnie.

Sok owocowy jak i ekstrakty owocowe, dodawane w procesie produkcyjnym napoju, stanowią dodatek środka spożywczego zawierającego cukier, tym samym nie stanowią substancji występujących naturalnie w napoju.

Podsumowując, napój ujęty w dziale 11 PKWiU, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 cytowanej ustawy (środek spożywczy zawierający cukry, to jest sok owocowy oraz ekstrakty owocowe zawierające występujący w nich naturalnie cukier) dodany w trakcie procesu produkcji tego napoju podlega opłacie cukrowej podczas jego wprowadzania na rynek krajowy.