CIT estoński a (nie)opodatkowanie kar umownych – ciąg dalszy

Like Don't move Unlike

 

2

Swego czasu poruszyliśmy zagadnienie – czy koszty kar umownych, które ponosi spółka opodatkowana estońskim CIT stanowią dla niej podlegające opodatkowaniu wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą:

CIT estoński a (nie)opodatkowanie kar umownych  

Powołany w powyższym wpisie wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 maja 2023 r., sygn. akt I SA/Łd 252/23 jest nadal nieprawomocny, ale pojawił się kolejny wyrok, tym razem Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2024 r., sygn. akt I SA/Po 632/23, którym również uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Potencjalnie kształtuje się zatem linia orzecznicza, niemniej zaczekajmy na orzeczenia NSA rozpatrujące skargi kasacyjne.  

Co więcej – możliwe, że pod wpływem argumentacji WSA w Łodzi – także i Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lipca 2023 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.257.2023.1.END uznał, że w danym stanie faktycznym ponoszone przez spółkę objętą estońskim CIT wydatki na pokrycie kar umownych nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i tym samym nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Należy zakładać, że powyższa interpretacja indywidualna nie mieści się w trendzie głównym orzecznictwa Dyrektora KIS w tej materii, ale to oznacza tylko, że tym bardziej zasługuje ona na naszą uwagę i aprobatę.

Z uzasadnienia stanowiska organu interpretacyjnego:

„Przedmiotem wątpliwości jest kwestia ustalenia czy ponoszone przez Spółkę wydatki na kary umowne względem kontrahenta, stanowią dochód w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i podlegają opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek po stronie Wnioskodawcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją (…). Podobnie jak inne podmioty z branży, Spółka nabywa surowiec w ramach organizowanych cyklicznie aukcji/licytacji. Regularnie więc, co 6 miesięcy zobowiązuje przed kontrahentem do obioru wylicytowanego drewna podpisując stosowną umowę.

W związku ze wzrostem cen paliw opałowych, Spółka w perspektywie czerwca 2022 podpisała umowę na zakup wylicytowanego drewna w kwocie pięciokrotnie przewyższającej wcześniej obowiązującą cenę surowca. Aktualnie, popyt na drewno załamał się i można je kupić po cenie około dwukrotnie niższej od tej zakontraktowanej przez Wnioskodawcę. W opisanej sytuacji Wnioskodawca nie odbiera zakontraktowanego drewna i ponosi kary umowne wysokości 10% wartości drewna wylicytowanego na aukcji.

Poniżej podkreślenie przez Autora istoty stanowiska Dyrektora KIS:  

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz dokonaną wykładnię przepisów stwierdzić należy, że ww. wydatków z tytułu kar umownych związanych z nieodbieraniem zakontraktowanego drewna nie można uznać za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Są one bowiem wydatkami ponoszonymi w toku podstawowej działalności gospodarczej spółki, polegającej na produkcji (…). Zatem wykazują związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nieodbieranie zakontraktowanego drewna związane jest z realiami rynkowymi, gdzie w związku z załamaniem się popytu na drewno Spółka jest w stanie zaopatrzyć się w drewno z innych źródeł, co stoi w jej ekonomicznym interesie.  Zatem skoro w istocie spółka w elastyczny sposób reaguje na realia rynkowe dotykające branżę (…), czym realizuje zarobkowy charakter działalności, a działania Wnioskodawcy są uzasadnione ekonomicznie i racjonalne gospodarczo to brak jest podstaw, aby uznać że ponoszony wydatek jest niezwiązany z działalnością gospodarcza Spółki.

Mając na uwadze powyższą argumentację stwierdzić należy, że koszty kar umownych z tytułu nieodbierania zakontraktowanego drewna (…) nie będą stanowiły wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym nie będą podlegały opodatkowaniu Ryczałem od dochodów spółek.”