Czy fundacja rodzinna może świadczyć usługę kwaterunku ze zwolnieniem od podatku ciąg dalszy 2

Like Don't move Unlike
 
2

Swego czasu na łamach naszego bloga postawiliśmy tezę, że zwrot normatywny: „udostępnianie mienia do korzystania na innej podstawie” obejmuje także usługi związane z zakwaterowaniem (klasyfikacja PKD 55) świadczone na rzecz podmiotów niepowiązanych, o czym przeczytasz tutaj:

oraz tutaj:

Słuszność naszego wnioskowania potwierdził także Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 marca 2025 r., sygn. akt I SA/Wr 807/24.

Przedmiotem rozstrzygnięcia była skarga fundacji rodzinnej na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (CIT). Fundacja rodzinna uzyskiwała dochody z wynajmowania lokali mieszkalnych (apartamentów) podmiotom niepowiązanym, w tym również w formule najmu krótkoterminowego. Pytanie dotyczyło tego, czy taki sposób prowadzenia działalności mieści się w zakresie działalności fundacji rodzinnej, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o fundacji rodzinnej, a w konsekwencji – czy dochody te korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT.

Fundacja rodzinna naturalnie prezentowała bliskie nam stanowisko, zgodnie z którym najem krótkoterminowy apartamentów stanowi działalność dozwoloną na gruncie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o fundacji rodzinnej, a w konsekwencji dochody z tej działalności objęte są zwolnieniem przewidzianym w art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT.

Dyrektor KIS konsekwentnie nie podzielił argumentacji fundacji rodzinnej. Organ interpretacyjny wskazał, że działalność polegająca na krótkoterminowym najmie apartamentów nie mieści się w zakresie określonym w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o fundacji rodzinnej. W ocenie Dyrektora KIS, ustawodawca wprost wymienia w tym przepisie „najem, dzierżawę lub udostępnianie mienia do korzystania na innej podstawie”, co powinno podlegać ścisłej wykładni. Zdaniem organu, najem krótkoterminowy wykracza poza proste udostępnienie mienia i wiąże się z dodatkowymi usługami, co wyłącza go spod zakresu dozwolonej działalności. Dyrektor KIS podkreślił przy tym, że przepisy dotyczące zwolnień podatkowych (w tym art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT w związku z art. 6 ust. 7 tej ustawy) muszą być interpretowane literalnie, ściśle z powołaniem się na brzmienie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o fundacji rodzinnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał skargę fundacji rodzinnej za zasadną i uchylił w całości zaskarżoną interpretację indywidualną.

Sąd administracyjny w szczególności uznał za zasadne zarzut naruszenia prawa materialnego – w zakresie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o fundacji rodzinnej.

W uzasadnieniu skład orzekający zwrócił uwagę na poniższe kwestie:

1. dopuszczalny zakres działalności fundacji rodzinnej – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o fundacji rodzinnej – obejmuje najem, dzierżawę oraz udostępnianie mienia do korzystania na innej podstawie,

2. w przypadku przekroczenia granic działalności dozwolonej, określonych w art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej, dochodzi do negatywnych konsekwencji podatkowych w postaci opodatkowania według wyższej stawki CIT (25%), a ustawa o fundacji rodzinnej dopuszcza prowadzenie wszelkiej działalności gospodarczej, jednak wysokość opodatkowania uzależnia od tego, czy działalność mieści się w katalogu dozwolonym z art. 5 ust. 1,

3. sąd wyraźnie wskazał, że dochody fundacji rodzinnej uzyskane z najmu są co do zasady zwolnione z CIT,

4. co istotne, sąd zauważył, że najem krótkoterminowy nie jest w polskim prawie uregulowany odrębnie, a jego podstawę stanowią ogólne przepisy dotyczące najmu z Kodeksu cywilnego,

5. istotne dla uzasadnienia było stwierdzenie, że różnica w długości trwania najmu (najem krótko- czy długoterminowy) nie ma charakteru przesądzającego dla wykluczenia tej działalności z katalogu dozwolonej działalności fundacji rodzinnej, bowiem brak jest podstaw prawnych do odmiennego traktowania najmu krótkoterminowego, w szczególności gdy jest on prowadzony na rzecz podmiotów niepowiązanych,

6. sąd podkreślił, że literalne brzmienie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o fundacji rodzinnej obejmuje każdy rodzaj najmu mienia należącego do fundacji rodzinnej jako działalność dozwoloną; ponadto ustawodawca przewidział wprost możliwość „udostępniania mienia do korzystania na innej podstawie”, co – zdaniem sądu – wyklucza zawężającą wykładnię wykluczającą najem krótkoterminowy,

7. w realiach sprawy, wynajmowanie apartamentów przez fundację rodzinną na warunkach opisanych we wniosku (tj. najem krótkoterminowy na rzecz podmiotów niepowiązanych) mieści się w zakresie działalności dozwolonej zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o fundacji rodzinnej,

8. wadliwa interpretacja organu podatkowego w zakresie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o fundacji rodzinnej doprowadziła do nieprawidłowej interpretacji art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT,

9. sąd zauważył również, że podziela stanowisko wyrażone wcześniej w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 czerwca 2024 r., sygn. akt I SA/Gd 219/24.

    Zachęcamy również do obserwowania naszego Facebooka, gdzie prezentujemy na bieżąco aktualne i najciekawsze aspekty prawa podatkowego i nie tylko – LINK

    Oraz do dołączenia do grupy dyskusyjnej na temat CITu Estońskiego, gdzie odpowiedzi udzielają specjaliści z Stowarzyszenia Podatników Estońskiego CIT – LINK


    W celu uzyskania szczegółowych informacji dotyczących oferty POROZMAWIAJMY O PODATKACH prosimy o kontakt z kancelaria poprzez:

    • tel.: +48 534 312 775,
    • e-mail: kancelaria@porozmawiajmyopodatkach.pl,
    • skorzystanie z formularza kontaktowego.

    Administracja naszej kancelarii w sposób zindywidualizowany określi zakres merytoryczny przedstawionej sprawy oraz złoży propozycję współpracy w przedmiotowym zakresie.

    Autor

    Patryk Smęda

    Doradca podatkowy (numer wpisu 12110), prawnik, właściciel firmy szkoleniowej TAURUS TAX, partner agencji celnej OCLIJ SIĘ, wykładowca akademicki w Wyższej Szkole Bezpieczeństwa w Poznaniu przedmiotów w zakresie prawa celnego i podatkowego, członek założyciel Stowarzyszenia Podatników Estońskiego CIT. Absolwent studiów doktoranckich w Katedrze Prawa Finansowego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, jak również studiów podyplomowych z prawa podatkowego, egzekucji administracyjnej i zarządzania zasobami ludzkimi, a także seminarium „Zarząd sukcesyjny przedsiębiorstwem osoby fizycznej”. Przed wpisem na listę doradców podatkowych wieloletni pracownik Izby Skarbowej, a następnie Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kierujący komórkami organizacyjnymi odpowiedzialnymi za wymiar i nadzór nad wymiarem podatku od towarów i usług. W latach 2012-2018 trener wewnętrzny w Centrum Edukacji Zawodowej Resortu Finansów, a następnie w Krajowej Szkole Skarbowości. Złożył z wynikiem pozytywnym państwowe egzaminy na inspektora kontroli skarbowej i urzędnika mianowanego w służbie cywilnej. Od ponad dziesięciu lat zawodowy trener w zakresie prawa podatkowego współpracujący z wiodącymi firmami szkoleniowymi w Polsce, jak również z komórkami szkoleniowymi Krajowej Izby Doradców Podatkowych i Krajowej Izby Radców Prawnych. Autor licznych, także książkowych publikacji podatkowych, w tym artykułów zamieszczanych w branżowym kwartalniku “Doradca podatkowy”. W trakcie uzyskiwania wpisu na listę agentów celnych.